Patara kent merkezi ve iç limanının kuzeyinde, antik koyun doğusunda yer alan Tepecik 30 m yüksekliğe ve yaklaşık 280×300 metreye yayılan taban genişliğine sahip doğal bir kaya yükseltisidir. Hem kuzeyden ulaşan kara yoluna hem de iç limana hâkim coğrafi konumuyla kente dört yandan egemen bir çatı konumundadır. Bu coğrafi durum, şimdiki bilgilerimize göre, MÖ 3. binyıldan itibaren iskân görmesini sağlamıştır. MÖ 1. binyıl öncesine ait bilgilerimizi -şimdilik- ana kaya çukurlarında ve teras dolgularında bulunan seramik ve figürin gibi buluntulara borçluyuz. Bunun nedeni ise MÖ 4. yüzyılda Tepecik üst düzlüğünün tamamen tıraşlanarak yeni yapıların inşası için düz bir alan haline getirilmesidir. Bununla birlikte, mimari kalıntılar, Tepecik’te MÖ 6. yüzyıldan MS 5. yüzyıla kadar, kesintilerle de olsa, bir sürekliğe işaret etmektedir.

Tepecik üst düzlüğünün genelinde yapılan çalışmalar ve ele geçen buluntular sonucunda, alanın en azından MÖ 4. yüzyılın ortalarından itibaren garnizon olarak kullanılmış olduğu anlaşılmaktadır. MÖ 4. yüzyıldaki bu inşa faaliyetinin, erken dönem yapılarının tamamen süpürülmesiyle yapıldığı anlaşılmıştır. Burada ana kaya, yüzeye çok yakın olduğundan MÖ 4. yüzyıl öncesine ait mimari kalıntıları takip edebilmek şimdilik çok güçtür.