Tepecik Yerleşimi

Patara kent merkezinin kuzeyinde ve antik koyun doğusunda yer alan Tepecik, 30 metre yüksekliği ve yaklaşık 280×300 metre genişliğindeki alanıyla stratejik bir doğal yükseltidir. Kuzeydeki karayolu ve iç limana hâkim bu coğrafi konum, bölgenin günümüzden 5000 yıl öncesine kadar iskân görmesini sağlamıştır. Ancak MÖ 4. yüzyılda Tepecik'in üst düzlüğü tıraşlanarak yeni yapılar için düz bir alan haline getirilmiş ve erken dönem kalıntıları büyük ölçüde yok olmuştur.

Tepecik’teki mimari kalıntılar, MÖ 6. yüzyıldan MS 5. yüzyıla kadar kesintili de olsa sürekli bir yerleşimi işaret etmektedir. MÖ 4. yüzyılda Likya'da Pers İmparatorluğu adına yönetimi paylaşan Karia kökenli Hekatomnid Hanedanı tarafından bir garnizon kurulmuştur. Bu dönemdeki inşalar, daha önceki yapıların tamamen süpürülmesiyle gerçekleştirilmiştir.

MÖ 3. yüzyılda ise Tepecik, Ptolemaios Krallığı’na ait bir garnizona ev sahipliği yapmıştır. Bu dönemde savunma yapıları ve konutlar inşa edilmiş; ele geçen askeri mühimmatın yanı sıra gündelik yaşamda kullanılan seramikler, heykelcikler ve dokuma aletleri bulunmuştur. Garnizon, büyük olasılıkla MÖ 227/26 yıllarındaki Rodos depremiyle hasar görmüş ve MÖ 197’de Suriye Kralı III. Antiokhos’un hakimiyeti sonrasında işlevini yitirmiştir.

Geç Antik Dönemde, MS 5-6. yüzyıllarda Tepecik yeniden savunma amaçlı kullanılmıştır. Üç kule ve bağlantı duvarlarından oluşan bu sistem, kente kuzeyden gelebilecek tehlikelere karşı liman ve karayolunu korumayı hedeflemiştir. İnce duvarları ve küçük kule boyutları, bu sistemin bir ileri karakol niteliğinde olduğunu düşündürmektedir.

Tepecik’teki buluntular, Roma öncesi Likya yerleşim mimarisi ve gündelik yaşamına dair önemli bilgiler sunmaktadır. Devam eden kazılar hem bu dönemlere hem de geç antik döneme ait savunma sistemlerinin daha ayrıntılı olarak anlaşılmasını sağlamayı vaat etmektedir.